เจ้าหายไปจากชีวิตอ้ายแล้ว ตั้งดน
แต่ยังบ่ดนพอที่ สิเฮ็ดให้อ้ายลืมเจ้าได้
ฮู้โตตลอด ว่าบ่มีทางที่เจ้าสิอ่วย โงกลับมาใหม่
คงสิเหลือแค่อ้ายกับหัวใจที่ยังงมงาย
หาวิธีหลุดจากความปวดร้าว
เฮ็ดทุกอย่าง เพื่อสิจบจากเขา
จนเหลือภาพเจ้าลางๆ
ลังเทื่อคือจั่งสิลืม
กะแค่เกือบ แต่ยังบ่ลืม
ทุกครั้งยังน้ำตาซึม เมื่อนึกถึงภาพเก่าๆ
กะแค่เกือบ ว่าสิลืมฮักเฮา
ยังวนอยู่ลูปเก่าๆ ตื่นเช้ามายังคิดฮอด
กะแค่เกือบ แต่มันลืมบ่ไหว
เบิ่ดสุห้องหัวใจ มันยังฮักแต่เจ้า
จบแล้วน้อชาตินี้
คันบ่ตายจากกัน คงสิบ่หลุดพ้น
เหลือเพียงซากความหลัง ที่มันได้พังสลาย
กับลมหายใจที่เหลือเอาไว้ เพื่อคิดฮอดเธอ
ภาวนากับใจเจ้าของ ให้ลืมเรื่องราวเขาไปเสมอ
แม้สุดท้ายใจอ้ายต้องเจอ ความทรมาน
หาวิธีหลุดจากความปวดร้าว
เฮ็ดทุกอย่าง เพื่อสิจบจากเขา
จนเหลือภาพเจ้าลางๆ
ลังเทื่อคือจั่งสิลืม
กะแค่เกือบ แต่ยังบ่ลืม
ทุกครั้งยังน้ำตาซึม เมื่อนึกถึงภาพเก่าๆ
กะแค่เกือบ ว่าสิลืมฮักเฮา
ยังวนอยู่ลูปเก่าๆ ตื่นเช้ามายังคิดฮอด
กะแค่เกือบ แต่มันลืมบ่ไหว
เบิ่ดสุห้องหัวใจ มันยังฮักแต่เจ้า
โอ้ละน้อ ชาตินี้
คันบ่ตายจากกัน
กะแค่เกือบ แต่ยังบ่ลืม
ทุกครั้งยังน้ำตาซึม เมื่อนึกถึงภาพเก่าๆ
กะแค่เกือบ ว่าสิลืมฮักเฮา
ยังวนอยู่ลูปเก่าๆ ตื่นเช้ามายังคิดฮอด
กะแค่เกือบ แต่มันลืมบ่ไหว
เบิ่ดสุห้องหัวใจ มันยังฮักแต่เจ้า
จบแล้วน้อชาตินี้
คันบ่ตายจากกัน คงสิบ่หลุดพ้น